Mijn maandelijks uitje is een Latte van Rosy’s!!
Onderweg voor een Latte van Rosy’s! Zaterdagochtend tien uur, het tijdstip waarop ik met oud collega Lotte heb afgesproken. En wat kijk ik daar naar uit zeg. Even het huis uit en een ander persoon zien. Vandaag hebben we bij Stoet in Enschede afgesproken. Dus loop ik om kwart voor tien samen met Fay, onze witte Zwitserse herder de deur uit. Koptelefoon op mijn oren, ontspannende muziek aan en verder dik ingepakt als een Eskimo. Op de handschoenen na, want die ben ik laatst verloren.
Als ik iets te laat aankom, iets wat mij niet vaak overkomt, zit Lotte al te wachten op het bankje voor Stoet. Met hondlief mag ik niet naar binnen, dus zij haalt een Chai Latte en een blondie voor mij. Ja de blondie is niet gezond, wel erg lekker. En aangezien ik vanmorgen niet heb ontbeten, vind ik dat ik mijzelf dit mag gunnen. We besluiten om niet naar het park te lopen, maar om op een bankje tegenover het ziekenhuis te gaan zitten. Mijn oude werkplek en voor haar nog steeds haar werkplek. Fay kijkt een beetje om zich heen en wij kletsen lekker bij. Dat was ook al weer veel te lang geleden. En dat terwijl we eerder af en toe lekker gingen lunchen toen we nog niet in lockdown zaten.
Oh wat geniet ik van de kleine dingen in het leven
Wanneer we verder besluiten te lopen geef ik aan dat ik wel erg graag even langs de Etos loop voor een paar warme handschoenen, want oh wat is het koud. Ondanks de dikke panty onder mijn broek. Het gekke is dat ik zo intens gelukkig ben op het moment dat ik die handschoenen aantrek. De kleine dingen die maken het leven mooi. Ook het gesprek met haar en de Latte die ik net had gedronken maken dat ik mij even volledig kan opladen. Ik heb een big smile op mijn gezicht. Want wat is de wereld ondanks de Corona nog steeds mooi. Je moet het alleen wel willen zien.
Nieuwe eettent Rosy’s gespot
We waren al langs Rosy’s gelopen in Enschede, een nieuwe eettent die ik nog niet had gespot. Ik kom natuurlijk ook niet heel erg vaak meer in de binnenstad. Dus na een flinke ronde door de stad gelopen te hebben besluiten we om daar een kurkuma latte te halen met havermelk. En damn, wat is die lekker romig zeg. En super gezond! Ook die drinken we op hetzelfde plekje op waar we eerder zaten. En beslissen we dat we dit toch echt vaker moeten gaan doen.
Dan nemen we afscheid met een virtuele knuffel op afstand, zet ik mijn rustgevende muziek weer op mijn oren en loop ik in alle rust met een glimlach op mijn gezicht terug naar huis. En iedereen die ik onderweg tegenkom krijgt mijn glimlach en hoe fijn is het dat ik die af en toe terug krijg. Want als iedereen van dit soort kleine dingen zo blij kan zijn als ik ben, dan is de wereld een stukje mooier geworden vanmorgen.