De heks
Ja hoor, het is weer zover. De heks is geland en ik moet deze week ongesteld worden. Ik reageer wat feller dan anders en mijn hoofd zit de hele tijd bij de winkel. “Wat doe ik op dit moment een moord voor een doosje bonbons”. Van die lekkere met een vulling van creme en hazelnoten. En al de hele middag zegt het duiveltje op mijn schouder, trek je schoenen aan en haal een doos. Terwijl het engeltje op haar beurt me zachtjes smeekt om het niet te doen. Een klassiek voorbeeld die met mij nog vele vrouwen zullen herkennen.
Herkenning
Toen ik mijn vriendin net appte om te vragen of ze thee wou komen drinken, gaf ze aan dat ze geen tijd had. Want dat zou voor mij het excuus kunnen zijn om toch nog snel even naar de supermarkt te rijden voor een doos bonbons! Ze weet wat er in me omgaat, want ze is immers zelf ook een vrouw. Die ook maar al te gek is op chocolade. En wanneer ik over de app aangeef dat ik dondersgoed weet waarom ik het niet moet doen, ebt mijn hunkering weg. Ik sta op en zet mezelf een kop verse muntthee.
Copinggedrag
In feite is het gedrag wat ik hierboven laat zien, een copingmechanisme. Ik zoek een afleiding, om niet om te hoeven gaan met wat er in mij omgaat. Om niet met mijn problemen hoeven om te gaan. Nu zijn mijn problemen op dit moment geen hele grote. Toch heb ik problemen in mijn leven altijd met het grijpen naar voedsel opgelost. Daarom jojo ik ook zo ontzettend in het leven met mijn gewicht. Of ik ga er vol voor of ik vind het allemaal wel goed.
Bewustwording
Ik zit nu in de fase dat ik heel graag weer wat kilo’s kwijt wil. En als voedingsdeskundige moet ik toch maar al te goed weten wat goed voor me is. Dat weet ik ook. Zoals ze al zeggen, de therapeut is zijn eigen slechtste cliënt. Mijn eigen clienten vallen als een gek af. En ik niet. Nu weet ik ook wel dat er niet heel veel af hoeft. Alleen kan ik overal wel een smoes voor bedenken. Ik heb geen tijd, het regent, vandaag ben ik te moe etcetera. Wat ik nog veel belangrijker vind en dat geld uiteraard niet alleen voor mij. Wat wil je en voor wie doe je het.
Nooit genoeg
Toen ik tien kilo lichter was ongeveer twee jaar geleden, vond ik mezelf nog niet slank genoeg. En op de foto’s straalde ik totaal niet. Waarom niet? Omdat ik met stressfactoren te dealen had. Nu de stressfactoren weg zijn, voel ik me ondanks mijn paar extra kilo’s, verder goed in mijn vel. Laat wat je wilt niet afhangen van hoe je nu bent. Want je kunt aangeven dat je het vertikt om een kledingmaat groter te gaan en dat je jezelf echt in die broek moet wringen. Met het gevolg dat je je dan gaat ergeren aan een vetrandje dat eroverheen hangt. Of je haalt tijdelijk even een grotere broek, waardoor je jezelf kunt waarderen om wie je bent en gaat dan aan de slag. Want dan is de kans van slagen ook veel groter.
Laat niks je tegenhouden
Ik heb afgelopen week zelfs een shoot gedaan met iets minder kleren aan dan anders. Iets wat ik pas had gewild als ik tien kilo lichter zou zijn. Dit kwam op mijn pad en wat ben ik mega trots op de foto’s die ik nu al gezien heb. Ja dan zie je mijn buik maar iets. Als je ziet hoe mijn gezicht straalt, kun je zien dat ik mijn buik eindelijk heb geaccepteerd. Ik hoop met mijn eerlijkheid en mijn eigen verhaal ook andere vrouwen en mannen te inspireren.
Herken jij je in dit verhaal en wil jij weten wat ik voor jou kan betekenen? Stuur mij dan nu een bericht.